နဖူးေတြ႔ဒူးေတြ႔ ေလာက

ငါခ်မ္းသာတာဆိုလို႔ ဒုကၡတစ္ပံုတပင္ထဲပါ

အဲဒီအတြက္...

ငါ့ကိုယ္ငါ ေကာက္တင္ထားၿပီးသား

ငါစီမံတာလည္း ကံစီမံရာပဲေပါ့

ကံစီမံတာလည္း ငါစီမံခဲ့၍သာ

ေလာကဓံျမစ္႐ိုးတစ္ေလွ်ာက္

လိႈင္းဂယက္တို႔ ထန္ေမာက္ပေစ

တက္မေပ်ာက္ဖို႔အတြက္

ဘဝသင္႐ိုးကို အစပ်ိဳးကတည္းက ပ်ိဳးၿပီးသား...။

ထင္းဖိုကေႂကြတဲ့ မီးေသြး

ဒီထက္ မည္းေပးစရာမလို

မီးၫြန္႔ေၾကာင့္မည္းညစ္ မီးၫြန္႔ေၾကာင့္

ျပာျဖစ္

ဒါ....နစ္နာတာလား?

ငါေတာ့အဲဒီလို မထင္

ဘယ္ေခတ္ဘယ္ကာလမ်ားမွာျဖစ္ျဖစ္

ဒါ....နိယာမ တရားအစစ္ပဲ

အနာတစ္ခုအတြက္သာ အနာတရ႐ွိေၾကးဆိုရင္

တစ္ဘဝစာ အနာေတြ ဘယ္ေဆးမီေတာ့မလဲ

ႏွေမွ်ာတသစြာ စေတးေပးလိုက္ရံု...။

​ေညာင္​ကိုင္​းသားသို႔

​ေညာင္​ကိုင္​းသားဆိုတဲ့ ​ေမာင္​ရင္​ ဘ​ေလာ့ကို ပစ္​ထားရက္​ပ။ သူမ်ား​ေရးမလား ​ေအာက္​​ေမ့တယ္​ အခု​ေတာ့ ​ေညာင္​ညိဳရိပ္​မွာ ပင္​့ကူ​ေတြစြဲ အခက္​အလက္​​ေတြလည္​း မစည္​​ေဝ​ေတာ့ဘူး။ ​ေနရက္​ပါ​ေပ့။ ဒီက​ေတာ့ျဖင္​့ စိတ္​ခ်လက္​ခ်။ ​ေတာ္​​ေသးသပ သတိတရ ဝင္​ၾကည္​့မိ​ေပလို႔သာ။ မဟုတ္​ရင္​ ဒီ​ေလာက္​ ျဖစ္​ပ်က္​​ေနတာ က်ဳပ္​သိမွာ မဟုတ္​ဘူး။ ကိုယ္​က​ေတာ့ ပီတိ​ေတြျဖစ္​လို႔၊ ​ေအာ္​..အခု​ေလာက္​ဆိုရင္​ ကိုယ္​လူလည္​း ဘ​ေလာ့မွာ အထာ​ေတြက်လို႔​ေနမွာပဲဆိုၿပီး စိတ္​​ေအးလက္​​ေအး။ ​ေတာ္​​ေတာ္​​ေနာက္​တဲ့လူ စကားစပ္​မိလို႔​ေတာင္​မဟဘူး။ ကဲ...​ေမာင္​ရင္​ အ​ေၾကာင္​းျပန္​ပါ။ ....

ေတာင္ပို႔မ်ား

ရင္ဘတ္ေတြ ျမည္ဟည္းၿပီး

ေသြးဒီးဒီး  ယိုေပးခဲ့တာေတာင္

ေဈးႀကီးႀကီး ေရာ္ေပးဖို႔ မေျပာနဲ႔

ခင္ဗ်ားတို႔က......

ေခြၽးသီးေလး တစ္စက္မွ်မက်....။